In 1985 worstelde de Stedelijke Informatiedienst met de vraag van Japanse toeristen over waar het verhaal van “A Dog of Flanders” zich afspeelde. Van de Leeuw van Vlaanderen had men al wel gehoord, maar van de Hond? Jan Corteel verdiepte zich in de zaak en ontdekte de roman van Ouida, ofte Marie-Louise de la Ramée over een jongen met een hond die in de buurt van een molen woonden en melk brachten naar de stad en daar in de kathedraal naar de schilderijen van Rubens gingen kijken. Hij speelde uiteindelijk de informatie en de vraag naar de locatie door aan zijn collega’s in de districten. In de buurt van Antwerpen stonden in de 19de eeuw nog heel wat molens, maar het was uiteindelijk de Infodienst van Hoboken die reageerde. In het verhaal was er sprake van een rode molen, en men wist dat die van Hoboken ooit min of meer rood was geweest… en aldus eenmaal, andermaal….. verhaal verkocht!
Beeldje van Yvonne Bastiaens naar Paul Geerts
Nello en Patrasche kregen hun eigen volgelingen die het duo liefdevol adopteerden en in het hart sloten. Geen inspanning werd geschuwd om het verhaal effectief in de Hobokense ‘folkore’ te introduceren. Er kwam een beeldje voor de hoofdpersonnages voor het Informatiecentrum, toen nog aan het Cockerillhof, een schaalmodel van de windmolen aan de Molenschool en een Suske en Wiske album. Een nieuwe ‘vertaling’ van het boek moest het leesbaarder en vooral meer Hobokens maken. Pralines, koekjes en vooral bier moesten de toeristen aantrekken, en de lokale bevolking verleiden. Het bier werd vervolgens in kaas verwerkt enzovoort en zo verder.
Het lukte helaas allemaal maar ten dele.
Tekenaar Rik Willemen bij zijn creatie
In de marge werd er zelfs gezocht naar bronnen om de ‘echtheid’ van het verhaal te bewijzen. Soit.
Recent kwam er een hervertelling van het boek, werd een nutskast voorzien van afbeeldingen uit dat boekje en sinds enkele jaren brengen schoolkinderen een musical over het roman-duo.
Intussen had Antwerpen natuurlijk OOK een monument voor het tweetal laten plaatsen op de Handschoenmarkt bij de kathedraal. Zogezegd om de Japanse toeristen te plezieren. Die vinden de afstand naar Hoboken te groot, naar verluidt. Gezever. De echte Japanse pelgrim doet die tocht graag te voet. Heen én terug als het moet. Neen neen, voor ons is het duidelijk dat tStad weer enkel tStad kent en de toeristen binnen de Boulevard moeten blijven.
De steen voor de kathedraal volstaat duidelijk niet. Hij refereert natuurlijk een beetje aan een grafmonument en wordt niet écht als monument bekeken, zoals onderstaande foto bewijst. De ontwerper was er trouwens evenmin gelukkig mee. Vandaar dat we hem ook niet bij naam vermelden. Uit respect.
Tanguy Ottomer en Philippe Blondé lanceren nu samen met burgemeester Bart De Wever een wedstrijd om een nieuw kunstwerk over de twee helden te maken. Een kunstwerk voor WIE en WAAR vragen wij ons dan af.
Voor Hoboken? Wij betwijfelen het ten zeerste. Uiteraard volgen wij dit op de voet. Voor u. Voor Hoboken.
Nutskasten zijn spuuglelijke dingen. Bovendien worden ze dan nog vaak beklad met weinig artistieke graffiti of beplakt met allerhande affiches die blijven hangen tot het zootje er vele regenbuien later afvalt. Om dit tegen te […]
Vanaf zondag 8 mei houdt Hoboken de Week van Nello en Patrasche. Het startschot wordt gegeven met een ‘matsuri’, een Japans volksfeest dat de verschillende aspecten van de Japanse cultuur viert. In 1985 liet het […]
In Antwerpen aan de Handschoenmarkt, recht voor de kathedraal, komt een nieuw beeld voor Nello en Patrasche. Beroeps Antwerpenaar Tanguy Ottomer gaat hiervoor met zijn kompaan Philippe Blondé en met de steun van het stadsbestuur […]
en de molen, een schande zoals die er nu bij staat, wanneer wordt die hersteld als hem volledig in puin ligt ??